Friday, October 26, 2012

Ang Pagmamahal Ko Sayo..

Ang Pagmamahal Ko Sayo..



        

            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang regalo. Natanggap ko ng wala pasabi, hindi ko alam noong una kung ano man ang laman nito pero buong puso ko tong binuksan at tinanggap and handog na nasa loob nito.




            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang bituin. Marami man ang kagaya mo na nagbibigay ilaw sa madilim kong gabi, liwanag mo pa rin ang aking hinahanap – hanap.



            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang bahaghari. Ito ay puno ng samu’t saring kulay na tila nagrerepresenta sa bawat emosyon na iyong nabibigay sa akin.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang elepante. Bukod sa ito ay aking paborito at hinding hindi ko magagawang tanggihan, kasing laki niya rin ito.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang accounting, sobrang dali ipaliwanag at sabihin pero mahirap sagutin at iapply dahil kailangan mo ito mapanatili na balance.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang paborito kong kanta. Paulit – ulit ko man pakinggan, at masaulo na ang bawat linya nito, hindi pa rin ako magsasawa na ito ay pakinggan at sabayan.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang kulay pula, maisip at makita ko pa lang, tila mga bituin na ang aking mga mata dahil gusto ko na ito makuha.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang drama sa telebisyon. Hindi ito nakakasawang subaybayan sapagkat mananatili sa aking ala-ala ang bawat pangyayari mula rito.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang libro, sa bawat pahina may ibang kwento, may masaya, may nakakilig, may nakakalungkot,  at may nakakaiyak. Hindi nakakasawang basahin at intindihin, mas masarap pang ulit – ulitin.



            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang salamin. Pilit kong inaalagaan na huwag mabasag sapagkat dito ko nakikita kung ano ang itsura at kung sino talaga ako.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang dress, dahil sa sobrang nakahiligan ko ng gamitin, di ko namalayan na sobrang ito na lang ang bumabagay na damit sa akin.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang susi, hindi ko magagawang buksan ang kandado ng puso ko kung hindi dahil dito. Ito ang nagbukas at nagbigay ng panibagong pagkakataon para magtiwala ako sa isang tao.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang beauty soap, habang tumatagal ang aking paggamit, lalo akong gumaganda at nahihiyang ito sa aking balat.



            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang computer, hindi ko alam kung paano gamitin noong una pero aking pinag-aralan mabuti kaya heto at ito ay aking kabisado na!



            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang larawan, ito ay hindi nakakasawang tingnan at sa bawat pagkakataon na aking makikita, ako ay mapapangiti na lamang at kikiligin basta basta.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang payong. Umulan man o umaraw nandiyan lang para ako ay protektahan, gabayan at ingatan.


             Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang ulap, sa tingin pa lang alam kong sobrang lambot na nito at masarap yakapin.


            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang kama. Nandyan palagi sa loob ng aking silid para pawiin ang bawat pagod at antok na aking nadarama.




            Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang asukal. Sa sobrang tamis nito, minsan kailangan ng bawas bawasan at baka ikaw ay mauta at magsawa kaagad.
At ang pagmamahal ko sayo ay parang isang mundo, hindi ako makakagalaw ng wala ito at kahit saan ako magpunta, ikaw at ikaw pa rin ang aking babalik balikan pero ang pagmamahal ko sayo ngayon ay para nang isang malubhang sakit, gusto ko nang mawala at gumaling para makapagpatuloy sa panibagong buhay na darating. Kahit na patuloy ang pagdudulot nito ng sakit, pinagdarasal ko na dumating rin ang araw na lumipas ito at tila hindi na pumasok sa pagkatao ko.
            

Wednesday, October 17, 2012

You Can Never Blame Me.


It has been six years since I first laid my eyes to the most gorgeous person that God had ever made. His hair is platinum blonde, his eyes was so round like those of the dolls, his nose is so perfectly pointy and his lips is so pouty that you will be urged to captured those and feel its softness.

I watched him from afar; I witnessed all his struggles, hardships, and achievements. Oh! Right, I already saw how his hair colour changes from blonde to black, black to brown, brown to blonde, and I can’t almost count how many times his hair changes it’s styles.

Wait a minute, don’t mistook me, I don’t love him and I know it will never happen. I hate guys who have vices and he is one of those. He smokes, he drinks a lot, and he has so many tattoos in his body, like those of the line, “TVfXQ Soul,” "hope to the end", "the pleasures of the mighty are the tears of the poor" and "A song will outlive all sermons in the memory" on his back, “always keep the faith” and “defesto neminem” on his chest, and the recent “junsu and yuchun”, that’s many right?

I will never like this guy, even he is so cute in the camera, even his body is so perfect that I want to cuddle him and even he was so matured that it really turns me on, I will never ever like him and I would never admit that I already did.

Yes, I fall inlove with a guy that I could never have. We live in a different country like miles miles away from each other that I will need to use a plane just to see him. We both speak a different language, that I really hope he will study hard and learn English for us to have at least a possible communication. We don’t share the same culture that it is so hard for us to have something to talk to. And the very worst fact is, it was so impossible for him to know me personally, Oh how I wish. There was no chance for us to be together, but it doesn’t stop me to yearn and love him.

He is a very gentle person. He always check if his member had already ate and if they are good, something that a true mother would do.

He is a good cook. He is the one who cooks for their group and when someone appreciate his food, that will be the best moment of his life. If you only know how much happiness it could bring to him if you praise his cooked food.

He is a very positive person. That moment when the truth surfaced in the internet that he was only adopted, yes it was very hard for him but he accepted it wholeheartedly and still welcomed his biological family.

He is a hardworking person. He doesn’t really know how to sing and his classmates usually teased him about that but he had set his goals and practiced so hard. Now, his voice was like those of an angel. I really respect him because of that.

He is a very humble person. He had already received so many achievements but he always keeps his low profile and bows to his “sunbaes.” You will not know how much tears he had shed behind every achievements and how fulfilled he was every time someone appreciates their group.

He is a very honest person. He supposed to be the leader of their group but he passed to someone he trust on because he know himself too much that, that kind of role is not appropriate to him.

He is so imperfectly perfect person that he was truly marked inside my heart, mind and soul. So never blame me if I’m like this, so crazily accepting this unrequited love that I have to the guy named KIM JAEJOONG. My one and only HERO.